Jacek Taran
Książka Biała Jaskółka to powieść z gatunku fantasy adresowana do młodzieży powyżej 12 roku życia. Autor zapewnia jednak, że również czytelnik dorosły może w tej historii znaleźć coś dla siebie.
Biała Jaskółka to opowieść o czternastoletniej Julii Marzec, wychowance sierocińca, na którą niespodziewanie spada zadanie na pozór przerastające jej siły i zdolności. Dziewczynka podejmuje się jego wykonania, przeczuwając, że dzięki temu uda się jej odkryć własną tożsamość, poznać swoje pochodzenie i przeznaczenie. Warstwa fabularna to jednak tylko pretekst do ukazania problemów tkwiących o wiele głębiej.
W fabularnych ramach baśniowej wędrówki toczy się walka nie tylko o przetrwanie wyimaginowanej krainy, ale przede wszystkim o wartości nadrzędne – solidarność, szacunek dla mniejszości, przyjaźń, lojalność. Autor w sugestywny sposób odwołuje się do problemów współczesnego świata – na kartach książki znajdziemy kryzysy emigracyjne, kryzys klimatyczny, starania o przetrwanie tradycji i towarzyszących jej obrzędów.
Dajcie się zabrać w tę podróż na krańce świata, poznajcie Julię i pokochajcie ją, bo na to zasługuje.
W sierocińcu przy ulicy Burej każdy dzień zaczynał się tak samo. Pobudka o szóstej i zimna podłoga pod bosą stopą. Potem obskurna i śmierdząca grzybem łazienka, do której dziewczęta schodziły do piwnicy po wąskich, starych schodach. Kamienną klatkę schodową wypełniały zwielokrotnione echa pierwszych, codziennych sprzeczek, złośliwych śmiechów, wyzwisk i szturchańców. Najgłośniej jednak przez ten poranny harmider przebijał się skrzekliwy głos wychowawczyni: „Szybciej, szybciej, sieroty niemyte, zafajdańce!” – jej nienawistne skrzeczenie niosło się przez wszystkie piętra starego, zaniedbanego budynku. Codziennie te same słowa. „Zafajdańce” – tak do nich mówiła.
Wysyłka do 48h
Jacek Taran – absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego, studia na Wydziale Filologicznym ukończył w 2001 roku. Współpracował m.in. z Tygodnikiem Powszechnym jako fotoreporter i dziennikarz. W jego kręgu zainteresowań znajdują się głównie sprawy społeczne związane z wykluczeniem, uchodźstwem, brakiem akceptacji. Od 2018 jest również nauczycielem akademickim – przedmiot „fotografia w komunikacji społecznej” na Wydziale Polonistyki UJ.
Angażuje się w wolontariat związany z pomocą uchodźcom. Laureat nagrody Forum Oświaty Niepublicznej „Niezauważalni” za pomoc dzieciom w potrzebie.
Pasjonuje się podróżami, fotografią, kinem i gotowaniem. Na stałe mieszka w Krakowie.
„Czułość Jacka Tarana wobec opisywanego świata, wobec jego różnorodnych mieszkańców, to jednocześnie czułość wobec nas, czytelników, żyjących współcześnie, zmagających się z prozą życia. Powieść, pisana u progu ogromnego wyzwania, jakim stała się ogólnoświatowa pandemia, wydaje się przekazywać wartości, które mogą nam pomóc w przetrwaniu. Jakie to wartości? Te, co zazwyczaj: solidarność, przyjaźń, przyzwoitość i miłość. „
Biserka Čejović
literaturoznawczyni, współpracuje z Uniwersytetem Jagiellońskim i Międzynarodowym Festiwalem Literatury Dziecięcej w Rabce. publikuje w „Książkach. Magazynie do czytania”
„Książka Jacka Tarana „Julia – Biała Jaskółka” moim zdaniem porusza tematy ważne i bolesne: dzieci skazanych na ucieczkę z kraju ojczystego – dzieci ofiar przemocy, wojen i kataklizmów ekologicznych. Lektura uczy przyjaźni, empatii oraz sztuki porozumienia i współpracy w grupie.”
Marina Hulia
Marina Hulia, działaczka społeczna, laureatka nagrody im. Ireny Sendlerowej „Za naprawianie świata”
„Mało jest książek, od których nie potrafiłam się oderwać od początku do końca. Czułam się jakbym brała udział w podróży razem z Julią. Ta książka jest smutna i wesoła. Polecam ją każdemu, kto chce przeżyć wspaniałą przygodę.”
Zosia
uczennica, lat 14
„Książka jest niesamowicie napisana. Nie wiedzieć czemu najbardziej podobał mi się fragment, w którym Biała Jaskółka i jej sprzymierzeńcy przygotowywali się do bitwy. Polecam bardzo!”
Jasiek
uczeń, lat 12
„Ta książka jest totalnym sztosem zwłaszcza dla tych, którzy lubią nierealne światy i różne „crazy”rzeczy. No bo kto nie lubi, jak mu smok lub inne dziwadło przelatuje nad głową. Prawda, że nie ma lepszego uczucia. Możecie mi zadać pytanie:„ ale, tak właściwie, po co ja mam przeczytać tę książkę? ”Odpowiedź jest prosta, choćby dlatego ,że jest napisana językiem nastolatków. Spokojnie, jeśli myślicie, że to kolejna książka napisana podróbką naszego slangu, od której wieje „crinchem” z kilometra to się mylisz, bo ta „epicka” powieść jest napisana najprawdziwszym slangiem, którym autor włada tak doskonale, jak Yoda mieczami świetlnymi. A zarąbista bohaterka Julia oprowadza nas po super krainie ze swoimi mordkami, które poznała w fantastycznym świecie. Szczególnie zapamiętałam chwilę, kiedy Julia mówiła z wielkim szacunem o swojej torbie i powiedziała, że to jedyna rzecz, którą nie musi się dzielić i w mojej główce zaświeciła się lampka. Uświadomiłam sobie, że mam tak samo. No bo wiecie z dwójką młodszego rodzeństwa można czasem dostać świra. I problemy z dzieleniem też się pojawiają. Ta powieść jest bliska naszym, moim problemom, Wiecie co jeszcze jest epickie w tej książce? Dziwne nazwiska! Strasznie to fajne, gdy czytacie sobie książkę i nagle dowiadujecie się, że bohater ma na nazwisko Zuzia Aizuz koneser krindżu z okularami słonecznymi na mordzie i niedowierzania macie laga. Drodzy dorośli, jeśli nie wierzycie ,że nastolatki XXI wieku wytrzymają bez co pięciominutowego sprawdzania „insta” to się grubo mylicie. Umiemy się wylogować w świat, który czujemy. A „Julię. Białą Jaskółkę” ogarniamy.”
Zuza
uczennica, lat 11
